To Dunedin, Zaterdag 18 Jan 2014

Weer: Eerst bewolkt, in de namiddag opentrekkend. Temp. Variërend van 11C tot 18C
Zo waren we eerst van plan om de snelste weg naar Dunedin te nemen….maar doordat de hoteleigenaar ons wees op de prachtige South Scenic Highway besloten we om toch maar de lange route te nemen. In feite een grote omweg helemaal langs de zuidkust. Alles bij elkaar denk ik zo’n 400km. Hij zei dat het 6,5 uur rijden was. En dan nog de stops. Maar ja dan heb je wel een mooi beeld van het zuiden van New Zealand/ het Southern Island. Dus toch maar gedaan.
Op zich zijn het prima wegen om te rijden. Allemaal nette brede provinciale wegen. Kun je lekker met 80-100 km/uur over rijden en toch nog wat zien. Regelmatig even gestopt voor een Lookout of ander uitzicht. Het zuiden is enorm heuvelachtig. Flinke heuvels dat wel. Soms wel 100-300 meter hoog denk ik zo. Genoeg om Wya last van d’r oren te laten hebben.
Eerste echte stop was bij McCrackens Nest. Een schitterend uitzicht over de zee….je kijkt zo naar de zuidpool (4500km of zoiets). Een km of wat verder in Orepuki het Orepuki Beach Café bezocht. Bleek net een week open. Kon je ook wel zien. Prachtig houtwerk. Lekkere cappuccino met een cakeje gevuld met vanille en appel, warm. Lekker hoor.
Na een half uurtje weer verder. Tja teveel stops met teveel tijd en je komt ’s avonds niet meer aan. Intussen had Wya wel al een beetje een planning gemaakt waar te stoppen.
Onderweg zagen we wel heel speciale bomen die aan de windzijde helemaal kaal waren met gebroken takken etc. en zelfs meegebogen waren met de wind. En niet zo’n beetje. Heel bijzonder.
Volgende stop was bij Fortrose. Een leuk cafeetje waar we een heerlijke zelfgemaakte Pie hebben gegeten met een cappuccino. Daar het plan finaal gemaakt, geschrapt en toegevoegd. Met het idee om ’s avonds om 20.00 uur in Dunedin te zijn.
Volgende stop Tautuku Peninsular. Een board walk van 20-30 min naar een mooie droogvallende rivierbedding met een moerasachtig landschap eromheen. Vooral bekend om zijn vogels. Slechts een Blue Herron gezien. Het stikte er wel van de slakken in de modder van de rivier.
Daarna door naar Lake Wilkie. Bijzonder omdat je hier 4 stadia van een boslandschap aan de kust in een natte omgeving in ontwikkeling kon zien. Mooi landschap en dat eigenlijk allemaal in een wandeling van nog geen 20 minuten.
De stop daarna was een mooi uitzichtpunt over de branding en de zee. Florence Hill Lookout. De zee is hier een partij ruig. Een flinke deining vanuit het zuiden en zuidwesten zorgt hier samen met een lang strand voor enkele honderden meters branding en brekers.
Daarna de Purakaunui Falls. Niet zozeer hoge watervallen als wel brede. Maar ook gewoon een mooi gebied om even doorheen te wandelen op deze stop.
Daarna op weg naar Nugget Point. Niet de zuidelijkste punt maar wel de meest zuidoostelijke punt van het Southern Island. Een mooie wandeling naar de vuurtoren aldaar, voor de kenners ……..
75m, Fl2-12sec, 10M ………………oftewel 75 meter hoog en met twee flitsen in de 12 sec en op zee zichtbaar over een afstand van 10 zeemijl ( 18,52km dus). De toren is oorspronkelijk uit 1870 en van olie gestookt, via generator aangedreven, rechtsreeks op het lichtnet aangesloten, nu een grote LED die op afstand vanuit Wellington met een computer gemonitord word. Komt geen vuurtorenwachter meer aan te pas.
In de omgeving van de rots, Roaring Bay, veel zeehonden die lagen te snurken in de zon. Helaas geen Yellow Eyed Pinguïns gezien. Er zouden hier 20 paren moeten leven met hun jongen. Maar die zitten nu nog op zee of in geval van die jongen stilletjes in hun holen. We mochten niet van het pad af en het strand op. En ja….na Australië – Phillip Island met wel 20.000 pinguïns kon dit alleen maar tegenvallen. En die beesten komen pas met de schemering uit zee. En niet ’s avonds om 18.00 uur. Dus na het genieten van de ruwe zee en branding aan de westzijde van de klif/rots en het rustige kalme zeetje aan de oostkant ervan….leuk contrast….. toch maar weer verder. Wel een leuke wandeling van 2 km rond.
Daarna maar rechtstreeks naar Dunedin. Een ritje van nog iets meer dan een uur. Verliep soepeltjes. Al met al waren we om 20.00 ingecheckt en wel op de kamer. Niet eens echt moe van een toch wel lange trip. Wel een leuke dag. Beter dan om 14.00 in Dunedin komen en bij nader inzien nog niet zo goed weten wat te doen. Wel een mooie oude stad dus er is voldoende te zien maar dat kan morgen ook. Morgen een leuk programma hier. We gaan het schiereiland op naar o.a. een Albatros kolonie. We zullen eens zien.
Oja, nog even boodschapjes gedaan. Altijd handig een supermarkt om de hoek.
Internet is hier helaas weer K.. Groot hotel hè. Alles apart betalen voor een flink bedrag (1$ per MB, alles boven 20Mb en maar max. 20 min) en dan ook nog beperkt bereik Wifi, dus of het op de kamer werkt, receptie adviseerde de lobby en daar heb ik een hekel aan. Eens zien of ik niet iets kan ritselen, zag nog een draadje liggen op de kamer. We zijn verwend de afgelopen dagen. Laatste hotel was 400Mb topsnelheid gratis en toen heb ik voor 5$ (€ 3,5) 500Mb bijgekocht. Kijk dat is service. Kun je nog eens een berg foto’s uploaden van 4-5 Mb per stuk.
Ah, heb geluk, draadje werkt. 25$ (17€) per dag en dan 500Mb. Niet echt gratis maar vooruit, het thuisfront moet ook op de hoogte blijven. Dus morgen ochtend maar eens opstarten. Dan hebben we tot en met maandag ochtend internet.