Flying Christchurch To Melbourne, 22-01-2014
Door: Ruud
Blijf op de hoogte en volg Ruud
22 Januari 2014 | Nieuw Zeeland, Christchurch
Weer: Prima, wolkeloos en 20C.
Mmm. Pakken en wegen. Nu ja met die extra koffer van 23 kg mogen we nu totaal 69 kg meenemen. Even uitkijken want bij Malaysian hebben we straks 64kg. Komt goed.
Nu 21, 22 en 15. Toch mooi nietwaar. Met alle souvenirs etc etc.
We moesten om 10.00 uitchecken en aangezien het maar een uurtje rijden was naar het vliegveld waren we ruim op tijd voor auto inleveren, inchecken etc. etc.
Alles bij elkaar verliep het inleveren van de auto soepel. Die waren we al om 11.15 kwijt. En dan maar de vertrekhal in. Balie natuurlijk nog lang niet open. Tja 3 uur voor vertrek en dat was om 16.00 uur.
Dan maar uit armoede een cappuccino en een pie gegeten. Puzzelboekje erbij….dan gaat de tijd toch wel snel voorbij.
Om 13.00 naar de Virgin Australia balie om in te checken. Ging ook soepel, drie koffers erdoor en gaan. Nu naar boven waar nog meer winkels en eettentjes bleken te zijn. Hadden we dat geweten, lekker noodle/wok restaurantje, hamburgertent en zo nog wat. Toch iets beter dan de koffiebar beneden. Toch weer jammer…..(-;
Maar goed, winkeltjes bekijken, magneetje scoren en tijdschrift voor in het vliegtuig. En dan maar weer gaan zitten, cappuccino, puzzelboekje erbij……
Om 15.00 was het toch tijd eens in beweging te komen, we moesten nog door de security check en op zich was het boarden om 15.15 uur. Geen paniek, rustig aan de rij moet toch het vliegtuig in of je nu vooraan of achteraan staat. En de stoelen zijn al besproken!
Inderdaad om 15.30 zaten we al in het vliegtuig dat zelfs te vroeg vertrok. 15.50 uur. Hopelijk zat iedereen aan boord. Zag niemand zwaaiend over de startbaan rennen in ieder geval.
We hadden zelfs twee captain piloten aan boord. Nu was dat verder niet zo erg of het spreekwoord dat er nooit twee kapiteins op een schip moeten zitten moet bewaarheid worden. Ruige mannen. Hij was de bocht van de startbaan nauwelijks om en het was vol gas de lucht in , ze ramden hem omhoog…niet te geloven. Beetje waggelen alsof rechtdoor vliegen ook een specialiteit is. Op hoogte gelukkig een beetje rustiger. Zal de automaat wel geweest zijn.
Nadat zijn maatje het vliegtuig het laten opstijgen, mocht nummer twee het landen voor zijn rekening nemen. Da’s normaal, de een stijgt op en de ander daalt altijd.
Nu verder was er weinig verschil, dalen ging nog wel rustig en ook het aanvliegen op zich wel. Vervolgens met een smak op de grond, beetje slingeren, toch ruimte zat op de baan (?!), vol gas in zijn achteruit en met gierende banden de landingsbaan af. Nu ja….WELKOM IN AUSTRALIË!
Verder ging alles van een leiendakje. De douane was erg meewerkend ondanks dat ons formuliertje veel rode “ja” antwoorden had….wat op zich niet goed is. Geeft n.l. vertraging (-;
Moet je ook maar geen zak met cashew noten, twee pakken met rijstmaaltijd voor de magnetron (hadden we nu eenmaal over, komt in Sydney wel weer van pas) en houten souvenirs uit new Zealand meenemen Australië in. Willen ze niet, tenzij allemaal vacuüm, afgesloten en aantoonbaar dat er geen beestjes, ziektes, zaadjes of ander raar spul binnen komt. Dus ook de bergschoenen die we aan hadden moesten ter controle even bekeken worden op aarde van “de andere planeet – New Zealand”.
Maar goed, leuk gesprekje gehad, stempeltje en weer door.
Om 18.30 waren we eigenlijk al bij Europcar (hebben ze ook buiten Europa blijkbaar) om onze auto op te halen. Tja, gaat ze ons geheel doopdossier invoeren in de computer. Ben je met onze staat van dienst even mee bezig. Was na zevenen dat we wegreden. Gelukkig maar een half uurtje rijden. Tenminste, als je niet al meteen een afslag mist…..en het in de stad geen Australian open is en er een marktfestijn is. Kortom, het was 20.00 voor we voor het hotel stonden.
Maar laat dat nu net de planning zijn die we al die tijd in ons hoofd hadden. Dus…kwam Louise net aanlopen. Leuk, gezellig, allemaal op de stoep voor het Radisson Flagstaff Gardens hotel midden in down town Melbourne.
Even spullen gedropt op de kamer, auto lekker luxe door Valet Parking laten ophalen en parkeren en hup de stad in. Voor ons inmiddels 22.30 uur New Zealand time dus we hadden wel honger. China Town in, lekker chinees gegeten. Prima. En gezellig bij gekletst met Louise.
Om een uur of tien , half elf gingen we naar een rooftop bar (bovenop het dak van een flat, meestal, met uitzicht over de stad). Tim, haar nieuwe vriend schoof ook aan al met al werd het dus ergens iets in de kleine uurtjes en steeds gezelliger. Oeps. Laat te bed dus.
Mmm. Pakken en wegen. Nu ja met die extra koffer van 23 kg mogen we nu totaal 69 kg meenemen. Even uitkijken want bij Malaysian hebben we straks 64kg. Komt goed.
Nu 21, 22 en 15. Toch mooi nietwaar. Met alle souvenirs etc etc.
We moesten om 10.00 uitchecken en aangezien het maar een uurtje rijden was naar het vliegveld waren we ruim op tijd voor auto inleveren, inchecken etc. etc.
Alles bij elkaar verliep het inleveren van de auto soepel. Die waren we al om 11.15 kwijt. En dan maar de vertrekhal in. Balie natuurlijk nog lang niet open. Tja 3 uur voor vertrek en dat was om 16.00 uur.
Dan maar uit armoede een cappuccino en een pie gegeten. Puzzelboekje erbij….dan gaat de tijd toch wel snel voorbij.
Om 13.00 naar de Virgin Australia balie om in te checken. Ging ook soepel, drie koffers erdoor en gaan. Nu naar boven waar nog meer winkels en eettentjes bleken te zijn. Hadden we dat geweten, lekker noodle/wok restaurantje, hamburgertent en zo nog wat. Toch iets beter dan de koffiebar beneden. Toch weer jammer…..(-;
Maar goed, winkeltjes bekijken, magneetje scoren en tijdschrift voor in het vliegtuig. En dan maar weer gaan zitten, cappuccino, puzzelboekje erbij……
Om 15.00 was het toch tijd eens in beweging te komen, we moesten nog door de security check en op zich was het boarden om 15.15 uur. Geen paniek, rustig aan de rij moet toch het vliegtuig in of je nu vooraan of achteraan staat. En de stoelen zijn al besproken!
Inderdaad om 15.30 zaten we al in het vliegtuig dat zelfs te vroeg vertrok. 15.50 uur. Hopelijk zat iedereen aan boord. Zag niemand zwaaiend over de startbaan rennen in ieder geval.
We hadden zelfs twee captain piloten aan boord. Nu was dat verder niet zo erg of het spreekwoord dat er nooit twee kapiteins op een schip moeten zitten moet bewaarheid worden. Ruige mannen. Hij was de bocht van de startbaan nauwelijks om en het was vol gas de lucht in , ze ramden hem omhoog…niet te geloven. Beetje waggelen alsof rechtdoor vliegen ook een specialiteit is. Op hoogte gelukkig een beetje rustiger. Zal de automaat wel geweest zijn.
Nadat zijn maatje het vliegtuig het laten opstijgen, mocht nummer twee het landen voor zijn rekening nemen. Da’s normaal, de een stijgt op en de ander daalt altijd.
Nu verder was er weinig verschil, dalen ging nog wel rustig en ook het aanvliegen op zich wel. Vervolgens met een smak op de grond, beetje slingeren, toch ruimte zat op de baan (?!), vol gas in zijn achteruit en met gierende banden de landingsbaan af. Nu ja….WELKOM IN AUSTRALIË!
Verder ging alles van een leiendakje. De douane was erg meewerkend ondanks dat ons formuliertje veel rode “ja” antwoorden had….wat op zich niet goed is. Geeft n.l. vertraging (-;
Moet je ook maar geen zak met cashew noten, twee pakken met rijstmaaltijd voor de magnetron (hadden we nu eenmaal over, komt in Sydney wel weer van pas) en houten souvenirs uit new Zealand meenemen Australië in. Willen ze niet, tenzij allemaal vacuüm, afgesloten en aantoonbaar dat er geen beestjes, ziektes, zaadjes of ander raar spul binnen komt. Dus ook de bergschoenen die we aan hadden moesten ter controle even bekeken worden op aarde van “de andere planeet – New Zealand”.
Maar goed, leuk gesprekje gehad, stempeltje en weer door.
Om 18.30 waren we eigenlijk al bij Europcar (hebben ze ook buiten Europa blijkbaar) om onze auto op te halen. Tja, gaat ze ons geheel doopdossier invoeren in de computer. Ben je met onze staat van dienst even mee bezig. Was na zevenen dat we wegreden. Gelukkig maar een half uurtje rijden. Tenminste, als je niet al meteen een afslag mist…..en het in de stad geen Australian open is en er een marktfestijn is. Kortom, het was 20.00 voor we voor het hotel stonden.
Maar laat dat nu net de planning zijn die we al die tijd in ons hoofd hadden. Dus…kwam Louise net aanlopen. Leuk, gezellig, allemaal op de stoep voor het Radisson Flagstaff Gardens hotel midden in down town Melbourne.
Even spullen gedropt op de kamer, auto lekker luxe door Valet Parking laten ophalen en parkeren en hup de stad in. Voor ons inmiddels 22.30 uur New Zealand time dus we hadden wel honger. China Town in, lekker chinees gegeten. Prima. En gezellig bij gekletst met Louise.
Om een uur of tien , half elf gingen we naar een rooftop bar (bovenop het dak van een flat, meestal, met uitzicht over de stad). Tim, haar nieuwe vriend schoof ook aan al met al werd het dus ergens iets in de kleine uurtjes en steeds gezelliger. Oeps. Laat te bed dus.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
